Bir öğrencinin ağzından

Merhabalar, karantina sürecinde eminim hepiniz farklı hobiler edinmiş, farklı alanlara kök salmışsınız. Bende geçen gün bir şiir denemesi yapayım dedim. Ne de olsa yazmak bu kronik bunalım içerisinde kendimizi ifade etmek için güzel bir fırsat. Sizde yazın . Bir kelime, bir tümce bile olsa. Neyse, lafı çok uzatmayayım, keyifli okumalar...

Alafrangalığın bir esiri olarak şiiri Ingilizce yazmışımdır, kusuruma bakmayınız.

Hush

Black. Noir. Magnitude. Dark matter.

To grasp just to lose it afterwards...

Sliding on the ice, so tinder, so fragile.

Every beating is hushed, so tranquil. 

To scream but in silent. 

Like a cudenty in a client. 

You know that feeling right? 

Right? 

Like there are oceans grasping your heart, oceans 

of desire, passion, love...

Like your feelings is a pungent stung from a bee, 

oozing into your system , the ache timidly travelling 

across your nerves, instilling the red, the daisies, the 

love, the careness, the pink, the yellow, the heat, the smell of rain in you…

But then, 

there are bricks. Dull. Painted with the fear of

abandonment. Plains falling . Meshed socks and 

shirts immersed in cheap perfume. Absent , broken laughs. 

Cars crashing. Aching soul. No, don’t. NO. Wake up!

The next step may lead to a fall. 

Be careful they said. 

You are young, have fun they said. 

Too shallow young lady, show some passion they said. 

Fervent young lady, loosen up they said. 

Grey is my best friend today. 

Not too black.

Not too white. 

Grey. 

Hush. 

Maya Oral ( 16 May 2020)